Vrijdag - Party Noah

'Ik snap echt niet wat die Alex hier nog doet, misschien moeten we hem maar naar huis toe laten sturen,' siste Chris geïrriteerd. Het was meer bedoeld tegen Yael dan tegen Cher, want met de hoeveelheid drank die Cher in haar bloed had koos ze waarschijnlijk toch de kant van die nieuweling. Maar hallo?! Hij gedroeg zich als een of andere holbewoner! Nog liever zette hij Alexander flink voor schut dan Cher. Die jongen verdiende het meer dan wie dan ook.

Cher luisterde naar Chris, maar antwoordde niet. Dit was niet haar zaak. Het was haar feest niet en ze kon niets beslissen. Ze keek even om zich heen, nog steeds niet wetend wat ze doen moest. Chris vond haar niet interessant blijkbaar, hij had genoeg aan Yael. "Mag ik vragen waarom je me bij Alex weghaalde?"

Intussen zocht hij in al zijn zakkenen naar zijn autosleutel. Verdorie, waar had hij die nu weer gestopt? Alex zuchtte een beetje en wankelde tegen de muur aan. Links? Nee. Rechts? Nope. Achterzakken? Neh, daar stak hij hem nooit hoor.

'Omdat hij gevaarlijk is,' loog Chris meteen. Tja, liegen ging hem niet zo heel moeilijk af. Hij had dan ook genoeg oefening gehad. 'En omdat het dakterras verboden terrein is. Echt. Daarbij is het heel erg onbeleefd om gewoon weg te gaan, zeker op je eerste feestje, vind je niet?' Had ze dan helemaal geen manieren? Die Alexander was wel een hele slechte invloed op haar. Misschien moesten ze haar broer maar eens zoeken hmm..

"Maar in ieder geval is hij aardig voor me en besteed aandacht aan me," siste Cher kwaad in Chris' oog. "En hij is helemaal niet gevaarlijk. Hij was lief en ik kon met hem lachen." Bah, die Chris was niet ens duidelijk.

'Misschien is het wel een loverboy,' grapte Yael. 'Wat weet je nou van hem? Dat hij uit Las Vegas komt? Misschien is het inderdaad een nieuweling die alleen uit is op jongere meisjes om ze vervolgens in een bordeel op te sluiten. Ofzo.' Yael wist niet eens meer waar ze het over had, door de alcohol kwam er oneindige woordenkots uit haar mond en het klonk eigenlijk wel grappig, en wie weet was het waar? Je wist anders maar nooit!

'Yael heeft gelijk, je weet helemaal niks van hem af. Maar ga maar dan he! Ga maar fijn achter die loverboy aan als je je daar goed bij voelt, maar reken dan vooral ook niet meer op een uitnodiging voor het volgende feest,' siste Chris net zo geïrriteerd terug. Hadden ze haar eens echt gered, was het nog niet goed. Wat was er mis met dat kind? Zij hadden haar misschien niet voor schut gezet, dat had ze zelf wel gedaan. Gewoon wegblijven de hele avond, na twee glazen al helemaal dronken zijn zo ongeveer. Net goed.

"Oh Chris," zei Cher alsof ze medelijden met hem had. "Je denk dat je zoooo geweldig bent! Maar met deze attitude bereik je helemaal niets. Mensen gaan je vanzelf uitkotsen. Veel plezier met je zelf. Of met Yael, zij heeft net zo'n instelling." Boos draaide ze zich om en begon ze zich door de mensen heen te wringen. Opeens leek iedereen voor haar pad te willen staan. Eh Hallo?! Ze moest naar buiten toe! Alex vinden!

'Wat is er mis met dat kind?!' snauwde Yael. Dat was niet waar! Zíj was just miss ik-wil-populair-worden! God, ze snapte haar echt niet. Al haar hele leven wilt ze er bij horen, nodigen ze haar uit voor een feestje, gaat ze op het dakterras zitten, dan redden ze haar van die Alexander, en dan wordt ze ineens boos en wilt ze die mislukkeling weer zoeken?! 'Wat een ongelofelijk dom kreng,'

Alex was nog steeds zijn sleutel aan het zoeken. Had hij links al gecheckt? Ohja, toch wel.
Zo schoot het natuurlijk ook helemaal niet op.
Hij was zelfs opgelucht toen hij Cher een stukje verder zag vriemelen tussen de mensen. "Hé Cher! Heb je mijn sleutel soms?" Vroeg hij meteen nadat hij haar tussen twee kerels door had getrokken.

Een beetje vreemd keek Cher hem aan. "Ohja natuurlijk, die zit tussen mijn bh!" bracht ze sarcastisch uit. Natuurlijk had ze zijn sleutels niet?! Wat moest ze daar mee?! Op dit moment wou ze liever naar huis. "En je hoeft je sleutels niet te zoeken. Je gaat de taxi in, samen met mij. Je slaapt bij mij, oké? Je kunt zo niet je auto induiken!"

'Ohja want met die instelling van jou heb je inderdaad al veel bereikt!' schreeuwde Chris kwaad terug. Hij was niet van plan om het erbij te laten zitten en volgde haar al gelijk de mensenmassa door. Zoiets zei je niet zomaar tegen hem, en al helemaal niet over zijn vrienden. Hij mocht dan misschien een eikel zijn tegen mensen als zij, maar voor zijn vrienden zorgde hij uitstekend. Daarbij maakte alcohol hem altijd agressiever. 'Denk maar niet dat we je hebben uitgenodigd omdat we je zo ontzettend leuk vinden hoor! Je kunt plezier hebben met, maar ook om andere mensen. In dit geval hadden we plezier om jou en je idiote gedrag! Stoer hoor, een grote mond durven opzetten omdat je alcohol hebt. Op school durf je nog niet eens hoi te zeggen, bah. DAAR kots ik pas echt van,' riep hij walgend.

Alex keek nogal geïrriteerd op. Waarom was hij daar nou zo aan het roepen zeg? Je kon nog niet eens meer verstaan wat de persoon naast je aan het zeggen was!
"Jaja, mooie BH, maar heb je mijn sleutels ook?" Vroeg hij opnieuw. Ja hij had iets van een BH gehoord maar toen begon meneer daar te roepen..

"WAT?" Cher draaide zich ongelovig om, en keek Chris aan. Ze vergat Alex even helemaal, sorry. "Pardon? W-wat? Is dit een grap? Is dit een fucking grap?" Meende hij dat nou? "Je bent nog triester dan ik dacht. Je bent 18, Chris. Wordt asjeblieft eens volwassen. Denk je dat dit grappig is? Iemand zo voor schut zetten? Misbruik maken van iemands gevoelens? Great for you, Chris. Ik ben trots op je!" Een woede wakkerde door Cher heen, en ze had zin om iets of iemand te slaan.

Alex had helemaal niet door wat er aan de hand was. Hij wilde gewoon zijn sleutel, verdorie! En waarom was iedereen aan het roepen?!
"Cher!" Hij trok een beetje wild aan haar arm. "Als jij hem niet hebt, help je dan mee zoeken?"

Alsof Chris daar iets om gaf. 'Je bent ook gewoon hartstikke dom als je zelf niet van tevoren al inziet dat het gewoon één grote grap is!' siste hij terug. 'Waarom zou ik, na al die jaren dat ik je genegeerd heb, je opeens meevragen naar het feest?!? Geloof je het zelf?! Je bent een en al fake en iedereen vindt je hartstikke irritant, wees toch gewoon jezelf, misschien dat mensen je dan wel zien staan!' riep hij er nog achteraan. Het kon hem echt absoluut niet schelen of hij haar kwetste of niet. Zij was te ver gegaan, tegen hem maar ook tegen Yael. Dat hij het er volkomen naar gemaakt had, daar dacht hij dus absoluut niet bij na.

Wat moest Yael nou doen? Was het slim om achter Chris en Cher aan te gaan, of zou ze hun tweeën lekker uit laten ruziën? Maar daarbij, Cher, met haar arrogante geklets en domme gedrag had zojuist wel hun allebei beledigd, het domme naïeve wicht. Dat was dus ook de reden dat ze Chris na een tijdje volgde. Schijnbaar had Chris net een of andere opmerking gemaakt, want Cher stond er niet vrolijk bij te kijken. Yael stapte dichterbij en keek haar aan. Alsof ze iemand wilde slaaaaan!

Cher keek Chris enkel en alleen aan. Ze zei niets, en na een tijdje draaide ze zich om. Ze pakte Alex hand en trok hem mee door de voor deur. "Kom. We hebben geen taxi meer, maar jouw huis is dichtbij dus we lopen daar heen, oké? Kan ik bij jou slapen?" Haar stem trilde en ze kneep in zijn hand. Chris was te ver gegaan, maar hij had wel gelijk gehad. Wat was ze toch naïef geweest. Waarom had ze het geloofd? Omdat ze het zo graag wou?

"Euh.. Ja, tuurlijk." Alex werd waziger met de minuut. Hij wist wel dat alcohol altijd een tijdje nodig had om bij hem in te werken, maar nu mocht het wel stoppen met verergeren hoor..
"Het is niet ver, kom maar." Hij had dan wel niet door waar het geroep over ging, maar hij was wel nog zo snugger om op te merken dat Cher liever weg wilde. En hij persoonlijk ook wel.

Huh? Dat was wel heel erg makkelijk opeens? Achja, hij was in ieder geval van die twee af, had gezegd wat hij had willen zeggen en wilde nu eigenlijk wel weer verder feesten. 'Ga je mee terug?' vroeg hij aan Yael die opeens bij hem stond. Dat die twee boekenclubleden maar nooit meer terugkwamen.

"Wacht heel even," zei Cher, en ze hield stil. Ze boog voorover en trok aan de bandjes van haar schoenen, die losschoten. Ze schopte haar schoenen uit en pakte ze op in een hand. Zo. Dat was stukken beter. "Oké, ik ben klaar voor de wandeltocht!" Met haar vrije hand pakte ze opnieuw die van Alexander, zodat ze wat steun had.

Oké dan, dacht Yael. Het ene moment staat Cher nog bij Chris en haar en het andere moment loopt ze weg met die loser. Niet dat dat haar uitmaakte, ze waren in ieder geval weg en Cher wist waar ze stond. Toch? Mocht ze maar fijn bij die Alexander zijn!
'Jup,' Yael knikte en draaide zich om. Ze liet deze avond/nacht idk toch niet verpesten door die twee?!

Alex grinnikte en kneep haar hand zowat plat toen hij zelf nogal scheef liep. En wat verlangde hij opeens naar zijn bedje.. Echt niet normaal die feesten hier.
"Ik geloof dat het eerst links was. En dan de tweede rechts. Maar schiet me niet neer als het andersom is hoor.." Mompelde hij intussen.

"Als we verdwalen, echt, Alex, ik vermoord je. Wat is de straatnaam?" Cher wist het grootste gedeelte wel uit haar hoofd in deze buurt - gewoon omdat de popukids hier vooral woonden. Opnieuw bleef ze stil staan. "Je hebt wel een ruimte waar i kan slapen, toch?"

'Wie het eerste in de jacuzzi zit!' riep Chris, echt ongelooflijk kinderachtig. Zonder tot 3 te tellen was hij al weggerend en in de jacuzzi gesprongen. Daar was het tenminste een stuk gezelliger geweest dan op het dakterras. Lag misschien ook gewoon aan het gezelschap.