Vrijdag - Party Noah

'Hey, dat is gemeen!' riep Yael uit toen hij wegrende. Ze rende hem achterna op haar killerheels - wat er eigenlijk wel grappig uit zag - en kwam aan terwijl Chris al in de jacuzzi was gedoken. 'Oké oké, je hebt gewonnen, maar je hebt wel valsgespeeld!' zei Yael plagerig terwijl ze haar tong uit stak en Chris' blouse uittrok.

Alex lachte en gaf haar een schouderklopje met zijn vrije hand. "Kom goed, meid. Het is sowieso links hier." Vervolgens trok hij haar mee de straat in.
"Aha! Dit huis herken ik! We zitten goed, zie je wel?" Toen ze opeens bleef stilstaan, wankelde Alex weer op zijn benen. "Euh... Ja vast wel. We vinden wel een plek voor je."

Cher volgde hem snel, lopend op haar tenen. Ze hoopte dat er geen glas lag, want dat zou nogal ongemakkelijk zijn. En pijnlijk. "Oké, en nu rechts?" Ze keek een straat in. "Herken je je huis hier toevallig?" Ze hoopte van wel. Ze wou in een bed duiken en er pas over een week uit komen, en dan zou ze Chris slaan. En Yael. En die hele bende. Wat een eikels.

'Nee hoor, het was mijn spelletje dus ik bepaal de regels,' antwoordde Chris meteen. Een grijns speelde op zijn gezicht toen hij zag dat ze zijn blouse weer uitgedaan had. Nouja, ze zag er dan ook heel erg goed uit. 'Het maakt me niet uit hoe ik win, als ik maar win,' voegde hij er nog snel aan toe. Net als hij zojuist van Cher gewonnen had. Niet geheel eerlijk, maar hij had gewonnen.

'Ja oké, dan ga ik de jacuzzi niet in want dit is mijn spelletje en ik bedenk de regels,' Yael hield haar hoofd schuin terwijl er een pesterige glimlach op haar gezicht speelde. Uiteindelijk zou ze er wel in gaan, toch? Nouja, maakte niet uit. Ze vond het grappig om zo te doen, als grappig het juiste woord was.

"Nee, meid. De tweede straat rechts," Babbelde Alex, alsof hij op het moment echt super slim was. En hij trok haar weer verder.

"Dat was de tweede straat toch?!" gauw huppelde Cher door naar de volgende straat. "Kom, focus Alex! Ik wil echt even een huis binnen, want ik begin het koud te krijgen." Ze trok een pruillip en wees de straat in. "Welk huis is van jou?"

Eh, ze zat wel heel erg in beeld zo hoor? Dat was nogal afleidend en storend als hij een normaal gesprek met haar wilde voeren. Want dat wilde hij heus wel hoor. 'Mij best. Dan weet ik ook nog een leuk spelletje met mijn eigen regels,' zei Chris geheimzinnig. Hij stond op, liep naar haar toe en tilde haar met gemak op als een prinsesje. Opnieuw krulden zijn mondhoeken omhoog, en zonder waarschuwing liet hij haar in het water val. Eigen schuld, dikke bult. Nu was haar haar ook nog eens helemaal nat!

Alex keek de volgende straat in en grijnsde. "Ik geloof dat dat mijn buren zijn, dus dit zou mijn huis moeten zijn.." Hij wees even naar een groot wit landhuis, half verscholen achter hoge dennebomen.
"Shit, de poort is dicht." Mompelde hij toen. "Wat was de code nou weer...?"

Cher keek Alex ongelovig aan. was hij serieus? Dit kon hij niet menen! "Think, Alex, think. Wat is jullie postcode? Pincode? Geboortedatum van iemand?" Ze beet op haar lip. "Kunnen we niet over het hek klimmen?"

He, dat was gemeen. 'Dat is niet eerlijk hoor,' zei Yael toen ze haar haar uit haar gezicht veegde. 'Ik was nog bezig met mijn spelletje! Ik kan niet twee spelletjes tegelijk spelen!' Ze zou hem wel eens een keer terug pakken. Misschien. Later. Over een tijdje. Als ze iets goed wist om hem terug te pakken, of misschien kwam het wel spontaan. Nouja.

'Mijn spel, mijn regels. Daar kun je niks aan veranderen. Dat is een regel.' Chris brabbelde er maar wat op los, hij had geen flauw idee wat hij aan het zeggen was maar ergens zat er wel logica in, toch? 'En trouwens, het leven is niet altijd eerlijk. Behalve voor ons. Het leven houdt van ons. Snap ik, want ik hou ook van het leven.' Nee, het sloeg nergens op wat hij allemaal aan het zeggen was, maar hij kon er niet mee zitten.

Alex tikte enkele geboortedatums in, maar zonder succes. Zeg, hoevaak kon hij eigenlijk proberen voor het alarm afging? En was er eigenlijk een alarm? Hij had geen idee.
"Ja nou, nee. Dan eet de hond je op." Grinnikte Alex. "Grapje hoor, de hond is nog geen 10 centimeter hoog en eet alleen biologisch spul enzo." Daarmee doelde hij natuurlijk op de witte chihuahua van zijn stiefmoeder.

"Oké, til me hier dan over heen! En dan klim je er zelf overheen!" Cher gooide haar hakken over het hek heen, en begon zelf al een stukje te klimmen. Dat hij nu onder haar jurkje kijken kon vond ze niet zo erg. Ze wou gewoon een bed, oke?! "Kom op, geef me een zetje!"

'Er zijn geen regels in het leven,' brabbelde Yael. 'Het leven is voor ons weggelegd. Ik denk dat we de uitverkorene zijn ofzoiets. Ik hou van ons leven. Ons leven houdt van ons. Ik hou ook van mezelf, ik hou ook van jou.' Ja, oké dan. Kwam het nou door de alcohol dat ze zo raar begon te praten, ofzo? Nou en. Maakte niet uit. Het was wel grappig.

Alex gaf haar een zetje en deed zijn best om haar niet te begluren. Maar waarom deed hij nog moeite?! Het was heel duidelijk zichtbaar en hij was nog steeds een tienerjongen, oke...

Normaal gesproken was Chris heel hard in lachen uitgebarsten om wat Yael hem zojuist allemaal verteld had, maar nu luisterde hij gefascineerd. Ze moest gelijk hebben, ze moest wel gelijk hebben! Waarom zou anders altijd alles goed gaan, en waarom zou hij anders altijd krijgen wat hij wilde?! Hij knikte hevig terwijl hij luisterde. 'Ja! Zoals in die films! EN ZOALS VROEGER! Misschien zijn wij wel net zoiets als Jezus! Want kijk, iedereen aanbid ons toch ook?? Misschien kunnen wij ook van water wijn maken enzo. En brood vermenigvuldigen. YAEL IK WIL WIJN VAN WATER MAKEN!' riep Chris veel te enthousiast, ondertussen zwaaiend en gebarend met zijn armen. 'En ik hou ook van jou hoor!!'

Een tevreden glimlach verscheen op Yael's gezicht. Misschien was het echt waar. Je wist maar nooit. Het kon toch best waar zijn? Ze had altijd al een goed leven gehad, een hoop vrienden, aanbidders, was nooit zo ziek geweest, had nooit ongeluk enzovoorts. 'Ja,' mompelde ze met dezelfde glimlach. Ze leek wel dronken ofzo. Nee, hooguit aangeschoten, vond ze. 'Wij hoeven geen wijn van water te maken. De wijn komt onze kant al op, zonder dat we er iets voor hoeven doen, kijk maar,' ze grinnikte even en trok toen een voorbijganger aan zijn arm. 'Hé jij daar, ga eens wat drinken voor ons halen,' ze vond zichzelf echt grappig. En de jongen zou het nog echt doen ook. Het leven was grappig.

Binnen een minuut hadden ze inderdaad allebei een glas wijn in hun handen. Ook Chris vond dit heel grappig, want die kwam niet meer bij van het lachen. 'Jij hebt ook altijd gelijk he! Behalve als ik gelijk heb dan.' Zonder erbij na te denken kiepte hij het glas half om in de jacuzzi. 'Nu hebben we een wijnjacuzzi,' zei hij droogjes. 'Wijn in overvloed dus. Zie je wel dat we kunnen toveren. Misschien moeten we Cher in een kikker veranderen. Dat lijkt me wel leuk. En die nieuweling in een regenworm.' Ja dat zag hij wel zitten. Hij lag weer dubbel bij het idee alleen al.

'Zelfs als jij gelijk hebt heb ik gelijk,' zei Yael vastbesloten terwijl ze de wijn in een teug achterover goot. 'We hebben allebei altijd gelijk, zo gaat dat in ons leven. En anders zorg ik er wel voor dat ik gelijk krijg. Hartstikke simpel toch?' Hihaho. Ze giechelde heel hard en sloeg met haar armen in het water, waar ze nu mee bezig was zou ze morgen toch niet meer herinneren. Nouja, dat dacht ze. 'Laten we de nieuweling gewoon wegtoveren, zo piefpoefpaf, weet je wel?'

'Nee hoor. Ik heb altijd gelijk. Dus stil jij, jij weet er niks van!' plaagde Chris haar, waarna hij wat water naar haar toe gooide. 'Als we hem wegtoveren kunnen we geen plezier meer van hem beleven. We moeten hem eens flink kwetsen, dat verdient hij. MAAR YAEL er zit wijn in het water, drink het, drink het!!' drong hij aan. Wijn was lekker, toch! Het was zonde om dat te laten vergaan.

Binnen no-time was Cher over het hek heen gedonderd. Ze krabbelde overeind en veegde haar knieën af. "Kom, nu jij. Ik vang je hier wel op," zei ze, en ze knikte vol overtuiging. Alsof ze dat zou kunnen, haha!@

Alex wist nou niet of het wel zo'n goed idee was om dronken over een hek te gaan springen, maar oke. Er zat toch niks anders op.
Hij nam een klein aanloopje en sprong op het hek, klom nog een stukje hoger met de nodige moeite en sprong er aan de andere kant weer af. Hèhè, dat was nog redelijk goed gegaan!
"Ziezo. Mijn huissleutel heb ik wel nog hoor, geen zorgen," Babbelde hij, met er nog een knipoog achteraan. Vervolgens liep hij over de oprit naar de voordeur.

Braaf liep Cher achter hem aan. Ze versnelde haar pas waardoor ze naast hem kwam te lopen, en haakte haar vingers in de zijne. "Kan jij het geloven? Chris had ons gewoon uitgenodigd om ons te vernederen! Wat een eikel. Hoe kon ik zo stom zijn om hem te geloven?!" Een stroom scheldwoorden volgde, en ze voelde de woede in haar weer koken.

"Oh echt? Meen je dat?" Alex keek nogal verbaasd opzij. Waar was hij toen dat gebeurde? Vreemd.
Bij de deur aangekomen, stak hij zijn sleutel erin en zwaaide hem wijd open. "Welkom, welkom." Als een echte, dronken, heer liet hij haar als eerste naar binnen gaan in de ruime inkomhal. Alex was zelf niet niet helemaal gewend aan zijn nieuwe huis. In Vegas hadden ze erg modern gewoond, terwijl hier de inrichting dan weer eerder klassiek was.
"Ik zou zeggen je mag in mijn zus haar bed, maar daar slaapt ze zelf waarschijnlijk wel.." Mompelde hij.