Vrijdag - Party Noah

Cher stond al uren voor de spiegel. Haar outfit was goed, daar had ze de hele week over nagedacht. Maar zat haar haar wel mooi? Nogmaals bekeek ze zich in de spiegel. Ze was 12 centimeter langer door haar zwarte, prachtige killerheels. Het jurkje dat ze aanhad paste er prima bij. Het was wat gewaagd, maar ze moest toch indruk maken. Het was kort - wel over haar bil, maar niet veel meer dan 5 centimeter - en het zat erg strak. Het had dunne maar doorzichtige spaghettibandjes, dus het leek een strapless jurkje. Het jurkje was van zwarte glanzende stof gemaakt, en eigenlijk erg simpel. Wel zat er een smal, wit riempje on haar heen, vlak onder haar voorgevel. Deze had een zilveren gesp/sluiting. Bij elkaar zag het er prachtig uit, al zei ze het zelf. Haar make up was feestelijk, maar niet overdreven. Ze had haar normale make up op, en een beetje extra oogschaduw in de kleur grijs toegevoegd. Het viel niet echt op, maar er was over nagedacht. Cher's haren hingen los over één kant van haar schouder, en ze waren gestijld. Oké, zo moest het maar. Het was iets voor tien, dus Chris zou er zo wel aankomen. Zachtjes liep ze naar beneden. Haar vader lag op de bank te slapen, en ze wou hem niet wakker maken. Hij zou toch gaan zeuren over haar kleding keuze.

Hoewel veel van de feestgangers van vanavond het thema zouden interpreteren alsof het om galakleding ging en dus waarschijnlijk een pak zouden dragen, deed Chris dat vooral niet. Hij had een zwarte, beetje glimmende spijkerbroek aan getrokken, met daarop een witte blouse waarvan hij de bovenkant nonchalant open gelaten had en die op eenzelfde manier over zijn broek heen viel en droeg hieronder witte gympen. Uiteraard paste alles hem perfect en hoewel het geheel een beetje nonchalant en sportief overkwam, was duidelijk te zien dat zijn ouders geld zat hadden. Zijn haar had hij zoals altijd een beetje warrig zitten, maar wel op een manier die liet zien dat het zo hoorde, een verzorgde manier. Ja, hij was tevreden. Nu nog Cher ophalen. Hij vroeg zich af hoelang ze met haar uiterlijk bezig was geweest en hoe erg ze had moeten lopen stressen de hele avond. Het kind had zichzelf vast helemaal gek gemaakt. Chris moest al grinniken om de gedachte. Zonder afscheid te nemen van zijn ouders - waren ze überhaupt thuis? - liep hij naar buiten en stapte hij de taxi in die al aan het wachten was geweest. Nog geen tien minuten later belde hij aan bij Cher. Hopelijk was ze wel al klaar want zin om te wachten had hij niet echt.

De bel galmde door het huis en Cher beet op haar lip. Met vernauwde oogjes keek ze naar haar vader die op de bank lag, maar die mompelde enkel een paar onsamenhangende woorden, waarna hij weer verder sliep. Zo rustig mogelijk - hoewel ze haar enthousiasme amper kon bedwingen - liep Cher naar de voordeur. Voordat ze deze open trok, haalde ze nog eens diep adem. Langzaam legde ze haar hand om de klink, die ze naar beneden duwde en naar zich toe trok. Voor haar stond Chris, in een prachtige outfit. Opeens was Cher niet meer zeker van haar outfit. Bijna had ze haar schouders naar binnen laten zakken, tot ze zich besefte dat ze zelfverzekerd over moest komen. Snel rechtte ze haar rug en keek ze Chris uitdagend aan. "Je bent een beetje aan de late kant," zei ze, met een plagende grijns op haar gezicht. Oh god, dat had ze misschien niet moeten zeggen. Nu vond hij haar vast arrogant en .. SSST.

Een frons verscheen op Chris' gezicht na de opmerking van Cher. Ten eerste snapte hij niet waarom ze opeens zo tegen hem durfde te praten en ten tweede hield hij er niet zo van als mensen kritiek op hem hadden. Al was het maar om te pesten. Dat kon hij van zijn vrienden hebben, maar niet van Cher. Hij had dan ook moeite niet meteen een opmerking terug te maken, straks begon ze hem nog te wantrouwen. Pas nu viel hem op hoe ze eruit zag; het was inderdaad duidelijk te zien dat ze veel tijd had besteed aan haar uiterlijk. Maar het had resultaat gehad. Ze zou absoluut niet onder doen voor de meisjes op het feest als het op uiterlijk aankwam, jammer dat ze zo vreemd was. 'Je ziet er geweldig uit,' wist Chris eruit te krijgen. Het was niet dat hij loog, het was dat hij dit nu tegen Cher zei wat het moeilijk maakte om de woorden uit te spreken. 'Ga je mee?'

"Aw, dankje!" zei ze glunderend. Iets te blij? Oops. Ze knikte en stapte het huis uit, waarna ze de deur achter haar sloot. "Weet jij of Calvin ook komt?" Calvin was haar broer die in het football team van de school zat. Ze had hem nog niet gesproken de afgelopen week - om de een of andere reden liepen ze elkaar in dit huis nogal vaak mis. Met kleine pasjes liep ze naar de taxi, waar ze subtiel in schoof.

Calvin? God, Chris was helemaal vergeten dat Cher het zusje van Calvin was. Natuurlijk kende hij Calvin, hij zat bij hem in het footballteam. Waar was het bij Cher dan precies misgegaan? Ze leek totaal niet op haar broer. 'Als het goed is wel ja, hij is er normaal altijd,' antwoordde hij na een poosje, waarna ook hij de taxi instapte. Zodra hij de deur dichtgegooid had schoot de taxi meteen weer vooruit. 'Hoezo vraag je hem dat zelf niet?' Het was toch haar broer? Dit vond hij toch wel een beetje vreemd. Maar goed, het bleef Cher he.

Cher keek even uit het raam. "Eh, ik heb hem de afgelopen week niet echt gesproken. In ons huis leeft iedereen vaak nogal langs elkaar heen. De hulp maakt het avond eten, en ik eet zodra ik thuis kom en vertrek dan naar mijn kamer. Calvin eet als hij terug komt van zijn vrienden of football training en mijn vader eet vaker in een vliegtuig dan thuis." Haar vader was een zakenman, vandaar. En zelf zat ze altijd op haar kamer omdat ze daar alles had. Muziek, computer, tv en zelfs een kleine koelkast met snacks en drinken. Opeens besefte Cher zich dat dit haar eerste party met alcohol zou zijn. Moest ze dronken worden? Straks deed ze het helemaal fout.. Gelukkig was Calvin er! Hij zou haar vast wel opvangen als het fout ging.

'Oh.. rot voor je,' wist Chris uit te brengen. Wat moest hij anders zeggen? Het was niet alsof hij echt medelijden had, zijn ouders waren ook nooit thuis en een broer of zus had hij niet. So what? Hij had ermee leren leven en zij vast ook. Binnen een paar minuten waren ze bij Noah aangekomen en stapte Chris uit. De deur werd al voor hem opengehouden dus hij hoefde dit ook niet voor Cher te doen. 'Ben je er klaar voor?' vroeg hij met een klein grijnsje om zijn lippen. Het was al bijna 11 uur, dus een groot gedeelte moest er al wel zijn. Chris was altijd laat, zelfs voor feestjes.

NEEEEEEEEEEEEEEE natuurlijk niet! "Ja hoor!" bracht Cher uit met een verstikte stem. Ze moest er maar het beste van maken. Ze vroeg zich af of Alex er ook zou zijn. Als Cher gevraagd was, dan Alex toch ook wel? Ze hadden deze week best veel met elkaar opgetrokken! Zenuwachtig stapte Cher over de drempel, en ze voelde de blikken geamuseerd op zich. Zij wist natuurlijk niet dat de hele groep wist dat dit een grote grap was, en interpreteerde deze blikken als hartelijk, en ze glimlachte verlegen terug. Kom op Cher! Dit is niet het moment om verlegen te zijn! Ze slikte even en sloot toen de deur achter zich. Nu was er geen weg terug meer. Gelijk nadat de deur dicht gevallen was, kreeg ze een of ander drankje in haar hand gedouwd. Onzeker nam ze er een slokje van, maar kwam er al gauw achter dat het erg lekker was. Iets zelfverzekerder liep Cher nu door naar de living room, waar al meerdere mensen waren. Stilletjes bleef Cher een beetje aan de buitenkant staan.

Zodra Chris iedereen uitgebreid begroet had volgde hij Cher naar de living room. Uiteraard ook al met drank in zijn hand. Tot zijn grote teleurstelling had hij Yael nog niet gezien en hij had haar nu toch wel nodig. Nouja, niet echt nodig, maar het zou wel fijn zijn als ze er ook eindelijk was. En die vreemde Alexander erbij. Niet dat hij iets zou kunnen uitvoeren al zo vroeg op de avond, maar toch. 'Ze bijten niet hoor,' merkte hij droogjes op toen hij eindelijk weer langs Cher stond. Die opmerking was blijkbaar hard genoeg geweest voor de anderen om te horen, want hij hoorde wat geamuseerd gegrinnik verderop. Oeps. Dat was nou niet zijn bedoeling geweest hoor.

Cher's hals en wangen kleurden rood, en ze durfde Chris niet aan te kijken. "Oh," was het enige wat ze uit wist te brengen. Kom op, zeg iets zinnigs. Langzaam draaide ze haar hoofd weer naar Chris toe. "Als ze mij willen spreken, komen ze vanzelf, lijkt me." Ze keek hem uitdagend aan, en hoopte dat ze dat lang genoeg vol zou kunnen houden. Misschien had ze wel een te grote mond. Snel sloeg ze het drankje achterover, en toevallig kwam er net iemand met een dienblad vol shots langs, waar ze er twee vanaf pakte en ze achter elkaar naar binnen sloeg. Oh, dat brande. Fuck. Niets laten merken.

'Misschien moet je ook eens initiatief nemen. Laten zien dat je zelf geïnteresseerd bent. Jij bent nieuw hier, niet zij,' antwoordde Chris meteen. 'Is het wel zo verstandig om zoveel te drinken?' Niet dat hij er erg mee zat, maar als ze straks plat lag en ze kon niks meer was er ook zo weinig aan he. Dan hadden ze niks meer aan haar. Hij had amper door dat zijn opmerking nogal gemeen overkwam waarschijnlijk, maar ze maakte het er ook wel zelf naar he. Waarom maakte ze niet gewoon kennis met de rest?

Snapte hij niet dat ze dat niet durfde? Ze had de afgelopen jaren genoeg gemene opmerkingen naar haar hoofd geslingerd gekregen. "Ik drink niet veel," zei ze koppig. Boos keek ze hem even aan, omdat hij kritiek op haar had gehad, waarna ze zich omdraaide en naast een paar mensen op de bank plofte. Ze sloeg haar benen over elkaar heen en stelde zichzelf voor aan de mensen, die natuurlijk naar haar lachten! Zooo vriendelijk allemaal!

Ze dronk niet veel? Cher had in de vijf minuten dat ze hier was al meer gedronken dan hij in een uur waarschijnlijk, en hij dronk niet weinig. Oh nee. Was ze soms een alcoholist ofzo? Godgod, het was wel een beetje een probleemkind he. Wat deden ze eigenlijk op die boekenclub bijeenkomsten? Hij rolde eens met zijn ogen en liet zich vervolgens naast Cher op de bank zakken. 'Ik heb gewoon geen zin om je straks naar huis toe te moeten dragen en aan je ouders uit te moeten leggen waarom je niet meer overeind kunt staan,' zei hij. Niet dat hij dat zou doen. Ze zorgde maar fijn zelf dat ze thuiskwam. Hallo, ze moest zich wel een beetje leren gedragen.

"Hou op," siste Cher, die door de alcohol wat meer durfde. "Ik kan mezelf prima in de hand houden. Ik laat het heus niet zo ver komen." Ze stond weer op, en fatsoeneerde haar jurkje. Even beet ze speels op haar lip, en ze keer Chris aan. "En anders slaap ik toch bij jou?" Nadat haar jurkje weer lekker zat, ging ze weer op de bank zitten. "Echt," verzekerde ze hem toen. "Ik laat het niet zo ver komen."

'Dat dacht ik dus even niet,' kaatste Chris meteen terug. Het was niet zijn bedoeling geweest om al zo rot tegen Cher te gaan doen, maar als hij ergens niet tegen kon dan was het wel mensen die een grote mond tegen hem hadden, en al helemaal niet als ze ondertussen ook nog dachten dat hij naar bevelen ging luisteren. Dit ging dus echt niet volgens plan. Cher was amper binnen of ze wist amper nog waar ze mee bezig was. Hij had kunnen meespelen toen ze grapte om te blijven slapen, maar was Chris niet het persoon dat eerst tot tien telde voor hij iets zei. Wat dacht ze wel niet?

Verbaasd keek Cher hem aan. "Jezus," mompelde ze, waarna ze opnieuw opstond en wegliep. Pff. Wat een eikel. Zo hoefde ze zich echt niet te laten behandelen. Hij moest eens leren wanneer mensen een grapje maakten. Hij had echt alcohol nodig om leuk te zijn. Gelukkig was zij anders!!! Verveeld liep Cher door het huis. Het was immens, maar waarom was er niemand anders die ze kende? Oké, ze kende ze van naam, maar verder.. Niemand leek ook de behoefte te hebben om met haar te praten. Ze liet zich op de ena onderste tree van de trap zakken en nam een glas passoa aan van iemand die langs liep.

Opnieuw rolde Chris met zijn ogen. Het was een van zijn vervelende ticjes, maar hij kon er niet mee zitten. Waar was hij aan begonnen? Die Cher was een regelrechte ramp. En ondankbaar! Zonder hem was ze niet eens hier geweest, en nu gedroeg ze zich alsof ze een koningin was. Nou, daar was hij niet van gediend. Zonder verder aandacht aan haar te besteden mengde hij zich in een gesprek met de mensen om zich heen. Hij was tenminste sociaal. Mevrouw was bang dat ze zouden bijten, ofzo. Wat een aansteller. Dat er een heleboel jongens nog wel eens misbruik van haar konden gaan maken hier daar zat hij absoluut niet mee.

Alex had dan uiteindelijk toch besloten om te komen, maar natuurlijk wel met zijn eigen auto zodat hij prima weg kon gaan als hij het niks vond. Hij wist echt niet hoe ze dat hier deden, dat gefeest. Met of zonder indrinken? En vanaf hoelaat was het de bedoeling dat je aankwam? Hij had geen idee, dus kwam hij een beetje later dan het meeste volk.
Wel ging hij nog even voor de deur staan roken. Het leek hem niet netjes om het in huis te doen, dat mocht hij van zijn vader ook nooit.

Cher dronk langzaam van haar drankje. Chris had wel gelijk gehad, maar dat wou ze liever niet toegeven. Maar hij was opeens vet gemeen tegen haar! Toen hij haar uitnodigde was hij zo aardig geweest, en nu? Nu was hij de oude Chris weer. Cher overwoog om misschien wat eerder naar huis te gaan. Dat zou wel eens een goed idee kunnen zijn. Opeens zag ze Calvin langslopen, maar voordat ze hem had kunnen roepen, verdween hij alweer de woonkamer in. Oké, geweldig.

Alex nam zijn iPhone en ging Cher maar eens een bericht sturen dat hij buiten stond te roken. Haar nummer had hij eerder die week gevraagd tijdens de les. Sta buiten onder de boom te roken, ben jij er al?

Cher die, heel charmant, haar mobiel tussen haar bh had opgeborgen, voelde iets trillen en probeerde zo onopvallend mogelijk haar blackberry tevoorschijn te halen. Ze glimlachte naar het schermpje. Ja, ik zit binnen op de trap. Kom jij naar mij of ik naar jou? Verzend. Zo. Ze vond het fijn dat Alex haar wel echt aardig vond. Tenminste één iemand. Ze dronk het laatste beetje uit haar bekertje op en wachtte op een antwoord van Alex.

Kom eraan. Alex gooide zijn sigaret in de goot en liep naar binnen.Het feest leek al goed losgebarsten, al was het nog steeds maar een feestje.
Hij zag Cher al zitten op de trap en ging er heen. "Alles in orde?"

"Hmm jawel!" zei Cher optimistisch. "Chris is being an asshole, maar had ik anders moeten verwachten?" Ze grijnsde en stond op, opnieuw haar jurkje rechttrekkende. Zie je, ze had nog niet zo veel op! Ze dacht nog steeds aan haar uiterlijk. "Valt tegen, zeker? In vergelijking met Vegas," ze keek hem medelevend aan, maar die blik maakte gauw plaats voor een glimlach. "Zullen we wat te drinken halen?"

Alex vond haar een beethje wankelig, maar als ze zelf zei dat alles goed was..
"Ja, is goed. Is de drank oké hier?" Vroeg hij nieuwsgierig. Ondertussen liep hij tussen de mensenmassa door, af en toe achterom kijkend om te zien of Cher nog volgde.