Vrijdag - Party Noah

"Ja, echt." Alex knikte en deed zijn best om haar in haar ogen aan te kijken, en niet naar haar voorgevel te staren. Eh, tja?
"Ze gaat nu even beneden wat drinken, dan gaat ze even naar de badkamer en dan doet ze allerlei spier-oefeningen in haar kamer. Met haar iPod in haar oren." Hij vond het stiekem wel knap van zichzelf dat hij het zo goed kon uitleggen. Maar dat deed ze ook elke morgen! Hij werd er gek van, vooral haar luide wekker.
"Oke?" Vroeg hij toen. Alsof hij op een soort toestemming om door te gaan wachtte.

Cher beet even op haar lip, maar toen hij vertelde dat ze dat met haar iPod in deed, knikte ze glimlachend. Met haar hand streek Cher weer door zijn haar, waarna die eindigde in zijn hals. Zachtjes drukte ze weer een kusje op zijn lippen, en trok ze hem tegen zich aan.

Opgelucht zuchtte Alex zachtjes. Wat waren zusjes soms toch vervelend! Hij had wel een goede band met haar, maar soms was ze toch echt een beetje overdreven hoor. Zoals dat hele ochtend work-out ding ook was. Maarja, meisjes he?
Alex ging nog een verder met strelen en zoenen, totdat hij zowat in vuur stond en ze dus seks hadden.


(hah ja oke dat was het dus ~~)

De volgende ochtend - nouja, middag - werd Cher eerder dan Alex wakker. Ze streek de haren uit haar gezicht en dacht terug aan gister. Ze wist alles in grote lijnen nog, dus dat was een goed teken. Even keek ze opzij naar Alex, die nog sliep. Ze wist niet zeker of ze nu weg moest sneaken, of moest wachten tot hij wakker werd. Na een tijdje twijfelen besloot ze op te staan en haar ondergoed aan te trekken. Maar waar was haar jurkje?

Het bed had een beetje gewiebeld en gekraakt toen Cher was opgestaan, waardoor Alex nu nog half sliep en half wakker was. Wacht eens even... Waarom was hij naakt? Hij sliep anders altijd netjes in zijn ondergoed hoor!
Het duurde even voordat hij weer bij z'n volle bewust kwam, maar uiteindelijk kreeg Alex zijn ogen toch open. Het felle zonlicht kwam door het gordijn heen naar binnen en verblindde hem haast. Pffff, had hij wéér zo lang geslapen?

Net toen Cher de deur open wou maken om haar jurkje te gaan zoeken, hoorde ze Alex bewegen. Met een blik over haar schouder wist Cher dat hij wakker was, en even twijfelde ze of ze iets moest zeggen. "Eh.. hoi," kwam er uit. De deur sloot ze weer, en ze leunde met haar rug tegen het stukje muur naast de deur.

Zodra Alex Cher had zien staan kwamen de herinneringen terug. Holy shit!
Een beetje beduusd klom hij uit bed, met het laken om zijn middel, en haalde een hand door zijn warrige haarboel. Hij kon maar beter aardig zijn voor Cher, niet?
"Alles in orde? Zoek je.. Iets?" Vroeg hij zachtjes. Wat stond ze bij de deur te doen? Ze ging toch niet in haar ondergoed door de gang lopen, toch?

"Mijn jurkje. Ik denk dat ik het in de badkamer heb laten liggen," mompelde ze. "Er is toch niemand meer thuis? Of werkt je stiefmoeder niet?" Ze beet op haar lip. Eigenlijk was ze gewoon van plan geweest om de gang over te schieten naar de badkamer, en haar jurkje te pakken. En dan moest ze nog zien thuis te komen, natuurlijk.

Nee, die werkte inderdaad niet. Maar het was al middag, dus die zat vast ergens in alle luxe te lunchen met haar roddelvriendinnen.
"Uh, nee ik denk niet dat er iemand thuis is." Antwoordde hij. Waar zijn zusje nu zat wist hij eigenlijk niet, maar het zou al héél toevallig zijn als zij ook net in de gang kwam, toch? Dus als ze zich maar een beetje haastte, was er vast geen gevaar. En dan kon hij zich zelf ook weer even aankleden.

"Oké, mooi," zei Cher, waarna ze de gang haastig over liep. Eenmaal in de badkamer fixte ze direct haar haren en make up, waarna ze in het feestelijke jurkje schoot. Na enkele ogenblikken stond ze alweer in de kamer en glimlachte ze naar Alex. "Moet ik even een taxi bellen of..?"

Alex keek op en beet zijn lip een beetje, alsof hij ergens over twijfelde.
"Eigelijk.." Begon hij toen. Maar de rest van de zin bleef even steken. Hij wist niet zeker of hij wel moest doorgaan. "Ik dacht gewoon... Ik kan wel even kijken of mijn zus thuis is, en als dat niet zo is, dacht ik dat we best wel kunnen ontbijten of zo?" Ratelde hij aan een supertempo. Eh, ja.. Hij hoopte maar dat het geen stom idee was volgens haar.

Toen Yael de vorige dag wakker werd had ze barstende hoofdpijn. Pff, een beetje teveel alcohol op? Nadat ze eindelijk in Yael's kamer waren gearriveerd plofte ze neer op bed en viel meteen in slaap, het boeide niet veel wat Chris aan het doen was, als zij maar lekker kon slapen! Ze herinnerde zich amper iets van de avond! Het verbaasde haar al dat ze heelhuids thuis was gekomen, want die hoofdpijn betekende niet veel goeds. Maar ach, dan zal het wel een leuke avond zijn geweest. En hoe was het afgelopen met Cher en Alexander? Yael wist niet eens meer of ze hun werkelijk voor schut hadden gezet, en wat ze anders hadden gedaan. Soms kon alcohol ook zo vervelend zijn! Ze had niet eens door dat ze Chris mee naar haar huis had genomen.

Toen Chris de volgende ochtend wakker werd had hij eerst niet door waar hij was, maar al snel herkende hij de inrichting van de kamer. Hij was al eens eerder in het huis van Yael geweest, maar had er nog nooit overnacht. Dat hij een paar tellen later ook nog merkte dat hij naast Yael geslapen had vond hij nog vreemder. Niet dat hij ermee zat, hij was het wel gewend om bij andere mensen wakker te worden na een feest, en Yael was een goede vriendin van hem dus wat maakte het uit? Voor hem niet zo veel. Plus het feit dat hij zijn boxer nog aanhad.. dan was er dus vast niks gebeurd, right?
'Goedemorgen,' grijnsde hij wat slaperig. Dat het voor Yael misschien wel een schok was vergat hij voor het gemak even.

En dan had Yael ook nog niet eens de moeite genomen om een of ander slaapshirt aan te trekken, haar make-up eraf te halen en haar tanden te poetsen, normaal gesproken zou ze dat ook niet doen maar.. wacht, wat?! Die stem herkende ze! In een reflex draaide Yael haar hoofd om en keek recht in de ogen van Chris. G-r-e-a-t. Was er iets gebeurd? Waarom sliep hij bij haar thuis? Na een paar seconde opende Yael haar mond pas. '..hallo?' Misschien was het geen geweldige reactie, maar wat moest je dan als er ineens iemand naast je in bed ligt en jij weet van niets?

Chris' grijns verbreedde alleen maar na de reactie van Yael. Hij was verrast geweest, maar zij blijkbaar nog meer. Zonder enige uitleg te geven, of beter gezegd om uitleg te vragen ging hij overeind zitten en rekte hij zich uit. Vanuit zijn ooghoeken zag hij zijn zwarte broek weer liggen, die blijkbaar alweer helemaal opgedroogd was. Niet dat hij zich kon herinneren dat hij in de jacuzzi gevallen was met kleding en al, maar goed. Welke dag was het vandaag ook alweer?

'Heb ik je vrijwillig mee naar huis gekomen of ben je met me meegesneakt?' vroeg Yael bloedserieus. He?! Hoe kwam hij nou daar? Hij had toch een eigen huis en een eigen bed? Hoe hard ze ook probeerde het voor beeld te halen, het lukte niet. En er was vast en zeker niets gebeurd, want ze had haar kleren van die vorige avond nog netjes aan!

'Zou jij me ooit tegen je zin mee naar huis nemen dan?' vroeg Chris net zo serieus terug, zonder Yael aan te kijken. Hij was ondertussen bezig zichzelf in zijn broek te hijsen en was nu op zoek naar zijn blouse. Waar was die nu weer gebleven? 'Zeg heb jij mijn blouse soms gezien? Ik zie hem nergens liggen hier,' praatte hij, al zoekend, over het meisje heen. Hoe kon dit nu weer? Wat had hij gisteren uitgespookt?!

'Misschien wel,' zei Yael terwijl ze haar kast open trok. Misschien was het slimmer om zometeen een douche te nemen, maar ze wist niet hoe lang Chris van plan was om te blijven dus dat zou ze wel later doen. Als ze daar tijd voor had vandaag. En of ze zijn blouse had gezien? Ze herinnerde zich amper iets van gisteren, en wat zou ze met zijn shirt moeten doen? 'Nou, nee, misschien heb je hem in alle opwinding uitgetrokken. Op het feestje, bedoel ik.' Ja, het klonk anders ook best fout!

'Ja natuurlijk Yael, waarschijnlijk was je juist hartstikke blij dat ik meeging,' verdedigde Chris zichzelf. Alsof het mogelijk was dat hij tegen haar zin in meegekomen was. Daar was hij toch wel zeker van van niet. 'Misschien dat iemand anders hem van opwinding heeft uitgetrokken bedoel je,' grapte hij erachteraan, uiteraard doelend op Yael. Moest ze maar niet zo gemeen tegen hem doen opeens!

'Misschien smeekte je me wel om met me mee te gaan! En wees daar maar blij om, zoiets doe ik niet iedere dag,' zei Yael met een pesterige glimlach op haar gezicht, terwijl ze Chris aankeek. 'Ja, ik denk dat ik dat heb gedaan. Duh.' Waarom zat hij daar halfnaakt? Kon hij niet zijn blouse zoeken ofzo?! Hnnnng.

'Ik denk het ook wel ja,' bevestigde Chris meteen. 'Zo'n typje ben jij wel. Misbruik maken van jongens die niet meer helder kunnen denken. Foei, Yael, daar moet je echt iets aan doen,' zei hij alsof het alleen maar haar schuld was. Natuurlijk niet serieus bedoeld en dat snapte zij ook wel. Maar waar had hij dan in godsnaam zijn blouse gelaten? Die had hij toch niet achter gelaten?

'Pardon?' was de eerste reactie van Yael terwijl ze zich lachend omdraaide. Dat was niet eens waar! 'Ik weet niet hoe je hier bent gekomen, tenzij we zoenend naar mijn huis zijn gegaan, wat me nogal.. sterk lijkt.' Hoe kwam ze zelfs bij dat idee? Duh, natuurlijk was dat niet waar! Alsof zij met Chris zou zoenen. Pff.

'Waarschijnlijk lopend,' antwoordde Chris droogjes, al had hij heus wel door dat ze daar niet op doelde. 'Maar ik zoek nog steeds mijn blouse, het zou fijn zijn als je me even hielp weetje.' Niet dat hij dat serieus bedoelde maar dat had Yael vast wel door. Zo niet dan kende ze hem toch niet goed genoeg.

'Nee,' zei Yael met opgetrokken neus. 'Ik heb hem verstopt in mijn kluis en nu behoort hij officieel tot mijn verzameling.' Natuurlijk maakte ze een grapje! Een verzameling van wat? Spullen waar DNA op zat van populaire mensen? Hallo, ze was Cher niet! Het leek haar trouwens wel iets voor Cher. Waar Yael zijn blouse had gelaten, wist ze echt niet. Ze kon zich niet eens herinneren dat ze die aan heeft gehad.

'Oké, open de kluis dan maar,' antwoordde Chris net zo serieus. Hoewel het allemaal wel heel grappig was wilde hij nu wel heel erg graag zijn blouse terug zo onderhand. Misschien moest hij maar even teruggaan naar Noah, kijken of hij daar zijn blouse had laten liggen. Hallo, zijn blouse was superduur ja! Die kon niet zomaar kwijt zijn!