Lokaal 402

Cher hoorde hoe iets op haar tafel viel, en keek op. Een papiertje. Met een wantrouwende blik opende ze het, waarna een glimlach op haar gezicht doorbrak. Met een vrouwelijk handschrift schreef ze terug: the battle of hogwarts, waarna ze het papiertje weer dichtvouwde en rondkeek om te zien van wie het kwam. Al gauw had ze Alex' blik gevonden, dus gooide ze het naar hem terug.

Chris volgde Yaels blik en zag nog net dat Cher een papiertje gooide naar de nieuwe jongen en rolde nogal overdreven met zijn ogen. 'Kinderachtig gedrag,' zei hij, zonder door te hebben dat Yael erover nadacht om de nieuwe jongen ook mee te v ragen. Hoe heette hij ook alweer? Chris was het nu al vergeten. Nouja, het was toch niet belangrijk. Wat deed die jongen er nou weer toe?

'Om eerlijk te zijn heb ik het zelf niet zo op Cher, die jongen is oké,' mompelde Yael tegen Chris terwijl ze Cher aankeek. Ze las Harry Potter. Harry freaking Potter. Ugh, hoe oud was dat kind nou?! 'Als je het maar uit je hoofd laat om haar uit te nodigen,' grinnikte Yael terwijl ze haar blik weer naar Christopher wendde, je wist maar nooit met hem.

Alex vouwde het snel open, las het en lachte naar Cher. Hij stak nog even zijn duim naar haar op. Het was dan ook één van zijn favoriete hoofdstukken.
Het jammere aan de situatie was nu wel dat hij niets wist om terug te gooien. Hm, hij voelde zich toch nog niet echt geroepen om meteen de heuse fan te gaan uithangen. Dit was wel goed zo.
Zijn blik dwaalde weer naar het bord, maar al snel gaf hij weer op. Dat hele celgedoe was echt niks voor hem. Hij keek weer naar Yael, die blijkbaar ook naar Cher had zitten kijken. Nou zeg, die twee waren blijkbaar écht geen vriendinnen! Wat had hij soms toch een geweldig inschattingsvermogen.

Een warm gevoel spreidde zich uit in Cher's borstkas toen Alex zijn duim naar haar had opgestoken. Iedereen deed altijd zo neerbuigend over Harry Potter, en zij kreeg gewoon een duim van een jongen uit Las fucking Vegas?! Ha take that, Yael! Cher beet even op haar lip. Ze wou echt niet pushend over komen maar.. zonder er al te lang over na te denken stopte Cher het boek in haar tas, en verplaatste ze zich naar de stoel naast Alex. "Hey," zei ze zacht.

'He fuck,' vloekte Chris, die er absoluut helemaal niet mee zat dat de leraar hem ook horen kon. 'Dat was ik net van plan! Ik mag ook helemaal niks van jou,' pruilde hij. Natuurlijk snapte hij dat het maar een grapje was, Yael wist hartstikke goed dat hij Cher niet op een van de feestjes hoefde. Toch? Anders kende ze hem wel heel erg slecht.

'Als je dat doet,' zei Yael bloedserieus, ookal had ze meteen door dat Christopher dat niet werkelijk van plan was, Cher hoorde écht niet thuis op een feestje zoals die door de popu's werd gegeven 'neem ik Evert mee.' maakte ze af, en dat meende ze wel, wat een stunt zou dat zijn! Yael, het meisje die de grootste nerd van de hele school meenam naar een feestje! Misschien zou ze dat maar echt moeten doen, dan had die jongen ook eens een keertje plezier.. als hij dat wel mocht van zijn ouders.

Alex glimlachte breed toen Cher naast hem kwam zitten. "Hallo." Hij keek even vluchtig op zijn horloge. Hoelang zou dit gezeur nog duren? Achja, nu zou de tijd vast wel sneller voorbij gaan met iemand om mee te praten.

"We zagen er allebei nogal triest uit, zo in ons eentje, dus ik bedacht dat het een goed idee zou zijn als we elkaar zouden vergezellen," zei ze met een grote grijns op haar gezicht. Ze speelde even met de ritssluiting van haar tas en keek toen Alex weer aan. "Harry Potter, dus?" vroeg ze nieuwsgierig. "Had ik niet achter je gezocht."

Chris schoot in de lach zodra het beeld van Yael en Evert in zijn hoofd tevoorschijn kwam. 'Moet je doen,' grijnsde hij. 'Dat wordt dan waarschijnlijk meteen je afscheidsfeestje.' Nee, je hoefde echt niet aan te komen met iemand als Evert op de feestjes waar zij altijd heen gingen. 'Ik waarschuw je maar schat, het zou een stuk saaier zijn zonder jou.' Hij snapte opnieuw dat het gewoon een grapje was, maar het was ook gewoon te belachelijk voor woorden. Waarom zou je met Evert of Cher naar de feestjes gaan, dan was het onmogelijk om zelf plezier te hebben. Ze waren zo saai en kinderachtig, waarschijnlijk hadden ze op vrijdagavond ook hun boekenclubavondje ofzo. Wist hij veel.

"Ik kan hetzelfde over jou zeggen," Antwoordde Alex, terwijl hij een beetje languit op zijn stoel ging hangen. Deze waren wel wat minder comfortabel dan hij ze gewend was. "Maar sjj," Hij hield zijn wijsvinger voor zijn lippen en maakte een kort sissend geluid. "Het is eigenlijk een geheim." Alex glimlachte even. "Ik wilde vroeger altijd een broer zoals Fred en George."

'Duh,' zei Yael terwijl ze spottend een wenkbrauw optrok. Het was wel waar, ze was een van de grootste partymeisjes van de hele school. Ze had zelfs onder die term in het jaarboek gestaan! 'Ik denk anders ook niet dat Noah het tolereert als jij dat kind meeneemt, met de nadruk op kind,' Ze zag het al voor zich; Cher op het feestje! Pfoe, dat zou echt niet gebeuren. Wat zou ze dan doen? Zichzelf opsluiten in de wc, en ondertussen Harry Potter lezen? Want je moest toch wel up to date blijven voor de boekenclub. Nee, als je een loser meenam naar het feestje zou je zelf op kunnen hoepelen.

Cher trok haar wenkbrauw op. "Ah, daarom gooide je zo opvallend een papiertje? Denk maar niet dat niemand dat opgemerkt heeft. Waarschijnlijk wordt je nu nooit populair, en hoor je voortaan bij 'mij'." Ze knikte serieus. "Jep, de unpopularkids." Ze kon heel goed doen alsof het haar neit uitmaakte.

'Je snapt natuurlijk wel dat ik er niet uit gezet zal worden, ook al nam ik de hele boekenclub mee,' antwoordde Chris meteen. 'Zeg nou zelf, wat is nu een feestje zonder de befaamde Chris Campbell? Zou jij naar een feestje gaan als ik er niet was? Ik maak het feestje.' Het kwam er dan misschien een beetje spottend uit, Chris was het natuurlijk wel eens met zijn eigen, wijze woorden. En waarom was Cher nu weer bij die nieuwe jongen gaan zitten? Die hoefde dus ook al niet meer op een uitnodiging te rekenen.

"Oh, zo zit dat dus." Alex knikte ernstig. Dus Yael was de populaire kliek en Cher was het gewone volkje? Best wel vervelend, want tot nu toe vond hij ze beide wel goed gezelschap. Maar hey, hijzelf hoorde nog helemaal nergens bij dus hij kon best wel even de kat uit de boom kijken en praten met wie hij wilde.
"Welnee, volgens mij heeft niemand erop gelet. Niemand let op de nieuwe, right? Ik ben onzichtbaar!" Hij grinnikte even om zijn eigen mopje.

'Denk je anders wel dat ze zonder mij kunnen?' zei Yael lachend. 'Een feestje met alleen jóu is ook niet leuk hoor, they need me!' Ze kon zich eigenlijk niet voorstellen dat ze uit het 'groepje' werd gezet. Wat zou ze dan doen? Met Cher meegaan naar de bibliotheek om daar nog meer Harry Potter boeken te lenen? No way. Ze stond er al om bekend dat ze niet populair was, maar als je Harry Potter leest kan je het wel schudden. 'Sowieso snap ik niet wat die gozer bij haar doet.. als hij haar zou dumpen zou hij wel bij ons passen. Min of meer. Maar nu.. echt niet'

"Hmm denk dat ik je uit die droom helpen moet. Het populaire kliekje heeft altijd alleen mooie mensen in hun kliekje. Waarschijnlijk heeft Yael jou ook al gespot, en heeft ze toch zeker aan jou als nieuw 'lid' gedacht. Maar nu praat en zit je bij mij, dus je kans om populair te worden is verkeken. Zo werkt het hier," legde Cher uit. Pas later had ze door dat ze hem zojuist 'mooi' had genoemd, en bijna kleurde ze rood. Gelukkig wist ze dat tegen te houden.

Alex lachte geamuseerd. Dat hele groepjesgedoe deed hem echt lachen hoor!
"Dus ik ben mooi genoeg om erbij te horen volgens jou?" Hij beet even op zijn lip om nog meer gelach tegen te houden. "Waar is het met jou dan misgegaan?"

'Als jij er niet bent hebben ze altijd mij nog,' pestte Chris Yael nog. 'Ik zou zelfs de boekenclub bijeenkomst tot een feest maken. Misschien moeten we er eens eentje bijwonen, gewoon, om te zien hoe het is.' Natuurlijk was het een grapje, maar dat zou Yael zelf ook wel door hebben. Zijn blik gleed opnieuw naar het tweetal verderop. 'Misschien moeten we Cher aan Evert koppelen. Ze passen wel bij elkaar, ik snap eigenlijk niet dat ze nog niet samen zijn. Misschien moeten we ze een handje helpen?' Cher en Evert, dat klonk nog best leuk.

"Ja, daar doelde ik wel op!" zei Cher zo zelfverzekerd mogelijk. Even luisterde ze naar wat hij zei. Noemde hij haar nou.. mooi? Verbijsterd keek ze hem even aan, waarna ze dankbaar glimlachte. Al gauw werd haar blik donkerder. "Ik denk dat ik te enthousiast ben. Niet cool genoeg." Ze haalde haar schouders op alsof het haar niet boeide. "Achja!" Met een handgebaar wuifde ze het weg.

"Ik zou het niet weten. Volgens mij ben je prima normaal hoor." Alex haalde ook even zijn schouders op. Hoezo te enthousiast en niet cool genoeg? Omdat ze Harry Potter las tijdens een saaie les? Pfft. Oke, hij wist wel dat het wel vaker als nerdy overkwam, dat was ook de reden dat hij het zelf altijd geheim hield, maar was dat alleen nou de reden dat ze niet cool genoeg zou zijn?
Wat een wrede wereld.

'Ik denk dat ze het anders niet zo leuk vinden als ik werkelijk weg ben! Wat een grap zeg, Yael; het feestbeest dat twee weken later overstapt op de boekenclub nadat ze het groepje is uitgegooid.' De gedachte alleen al! Ze zou het Cher eigenlijk helemaal niet kwalijk nemen.. wat kon het kind er nou allemaal aan doen?! Misschien was het gewoon de schuld van haar ouders. Die hadden haar eigenlijk geproduceert.

"Dankje, maar daar denken zij anders over." Cher glimlachte en beet even op haar lip. "welke les heb je hierna?" vroeg ze. Zelf had ze Engelse Literatuur, een zeer interessante les.

(sorry kort)

'Klopt, we kunnen jou toch niet missen?' antwoordde Chris, gevolgd door een nonchalante knipoog. Het volgende moment kondigde de leraar het einde van de les aan en was Chris opeens wel heel snel van begrip; binnen twee seconden stond hij naast zijn stoel. 'Ik heb wel behoefte aan een pauze, wat jij?' grijnsde hij. Het maakte hem daarbij vrij weinig uit of hij nu wel of niet een tussenuur had. Wat gingen ze doen? Strafwerk geven? Dat maakte hij toch niet.

Yael grijnsde. Ja, ze zou echt niet weten wat ze zonder haar huidige friends moest! 'Nou, eigenlijk heb ik daar wel zin in ja. Volgensmij heb ik nu eigenlijk.. eens even kijken.. ja inderdaad, een vrij uur!' Zei ze met een grote grijns. Dat was niet waar, ze had eigenlijk Engels, maar de leraar zou haar toch niet missen. Het ergste wat er kon gebeuren was dat ze een waarschuwing kreeg waar niets mee werd gedaan of een portie strafwerk, maar zelfs dan nam niemand het Yael kwalijk als ze het niet maakte. Nadat ze haar tas weer had ingepakt en haar huiswerk vooral niet had opgeschreven, hees ze haar tas op haar schouder. Dat huiswerk zou ze wel van iemand overschrijven.