Schoolplein

Alex grijnsde en nam nog een trek van zijn sigaret. Lag het aan hem of hing er toch echt een soort spanning tussen die twee? Achja, meisjes. Misschien had de één met het vriendje van de ander gezoend of zo. Of nog erger: ze hadden per ongeluk hetzelfde paar schoenen gekocht. Er was altijd wel wat met meiden. Alex nam zichzelf voor om zich er maar niet mee te bemoeien. Anders moest hij nog een kant gaan kiezen ook.

Cher keek op haar mobiel en stond op. Ze moest nog even langs een leraar. Vorig jaar had ze haar map bij hem in het lokaal laten liggen, en die map had ze eigenlijk weer nodig. "Het was leuk kennis met je te maken, Alex," zei ze met een glimlach, waarna ze weer om het schoolgebouw verdween. Het schoolplein was inmiddels stukken voller geworden en Cher viel niet meer op.

"Ja. Zie je nog wel een keer." Alex knikte kort en volgde haar met zijn ogen toen ze wegliep. Werd de spanning haar soms te veel? Ach ja, hij kon wel nog even praten met Yael. Liever dat dan in z'n eentje te staan roken.

Nouja.. Cher was dus weggegaan. Niet dat Yael dat stoorde, ze was nu alleen met Alexander, maar ze zou het hem niet echt kwalijk nemen als die ook wegging. Je moet tenslotte de school leren kennen, hè? 'Dus je bent nieuw hier?' vroeg Yael vriendelijk. Ze vond het altijd leuk om dat soort dingen te vragen, maar ook om de nieuwkomers te verwelkomen. Toen Yael hier nieuw op school kwam stond ze eerder bekend als 'zusje van..', maar in deze tijd waren de rollen omgedraaid.

"Obviously." Alex knikte een beetje en gooide zijn peuk op de grond. "Verhuisd, helemaal vanuit Las Vegas." Hij besloot maar meteen wat meer uitleg te geven, en daar zou hij vast aan moeten wennen als hij nog vrienden wilde maken. "En ja, ik wil liefst zo snel mogelijk terug. No offence, maar ik vind het hier niks."

'Las Vegas,' herhaalde ze. 'Ja, dat snap ik wel. Ik kom oorspronkelijk uit Milaan en ik heb het in het begin nooit leuk gevonden. Eigenlijk vind ik het nog steeds niet leuk, maar je leert de mensen kennen.' Dat was waar. Ze haatte dit land, ze haatte deze mensen en ze haatte de cultuur. Buiten dat was haar Engels niet eens optimaal en sprak ze in het eerste jaar met Italiaanse woorden, maar nu deed dat er niet meer zoveel toe.

"Oh, Milaan.." Alex keek haar een beetje nieuwsgierig aan. Ze zag er inderdaad wel Italiaans uit. Verder kon hij niks afleiden van het leven daar. Het enige wat hij wist over Milaan, was dat het een modestad was zoals Parijs. Maar verder? Wat was hij toch een cultuurbarbaar. Echt zo'n typische Amerikaan weer.
"Ja, ik hoop dat ik snel wat leuke mensen ontmoet, anders trek ik het hier niet." Hij glimlachte weer een beetje. Oei, misschien nam ze het nu verkeerd op.. Alsof zij niet leuk genoeg was.

Yael zelf was altijd al een ramp geweest in geografie en die dingen daaromheen, ze kon misschien wel tien steden uit Italië opnoemen, maar dat waren dat steden waarin ze goed kon shoppen en daar bleef het dan ook bij. Het was eigenlijk wel grappig, zo'n Amerikaan op school. Die zag je niet vaak.
'Oh believe me,' zei Yael met een kleine grijns op haar gezicht. 'Die zitten er wel hoor, maar je hebt ook wat mindere mensen. Je moet alleen uitvinden welke mensen in welke groep horen.' ze trok haar schouders even op en liet ze toen weer zakken. Met de mindere mensen doelde ze eigenlijk op Cher, maar dat zei ze er niet bij.

"Jeetje, dat klinkt me toch wat ingewikkeld hoor." Antwoordde Alex geamuseerd. Maar stiekem vond hij het ook wel interessant. Dus er waren allerlei groepjes? Zoals in de films? Daar had hij op zijn eigen school eigenlijk nooit bij stil gestaan. Maar het leek hem alsof dat daar niet zo was geweest.
"En in welke groep hoor jij? Ik neem aan dat ik nog bij de losers hoor, omdat ik nieuw ben?" Hij bleef het groepjessysteem met spot bespreken, gewoon omdat hij dat wel leuk vond.

Chris kwam zoals gewoonlijk nog maar net op tijd het schoolplein oplopen. Niet dat hij zich om die reden extra was gaan haasten, alsof de leraren hem iets durfden te maken hier. Hij had zijn ouders wel eventjes duidelijk laten maken dat hij daar geen zin in had, en natuurlijk kreeg hij wat hij wilde. Hij kreeg altijd alles wat hij maar wilde. Hoewel Chris niet anders verwacht had gleed er een grijns over zijn gezicht toen hij merkte dat zijn vaste groep al op hem zat te wachten. Alles was dus nog zoals het was, en met de aandacht die hij daar altijd door kreeg was hij meer dan tevreden.

Yael lachtte oprecht. Hij had wel humor, en hij was tegelijkertijd ook nog eens aardig. Maar in welke groep zíj hoorde.. dat vond ze moeilijk te beantwoorden. 'Nouja,' begon ze grinnikend 'Ik vind het moeilijk om van mezelf te zeggen in welke groep ik behoor.' Ze wilde toch zeker niet hebben dat hij het idee kreeg dat ze een heuse attitude had, en een van die bitches was? En in welke groep hij hoorde? Niet bij de losers in ieder geval. Hij was zeg maar.. goedgekeurd door Yael zelf. 'Nah, in denk wel dat je hier hogerop komt te staan,' meende ze oprecht.

"Oh." Alex glimlachte. "Dus.. Jij kan me vast wel vertellen met wie ik bevriend moet worden om hogerop te komen? Zo werkt het toch, niet?" Nu hij geen sigaret meer vast had, wist hij niet goed wat te doen met zijn handen. Zou hij er misschien nog één opsteken? Nee, best niet. Drie op een half uurtje deed hem vast op een heuse kettingroker lijken. En dat was hij niet... Toch? Hij was gewoon zenuwachtig voor zijn eerste schooldag, hallo!
"Niet dat dat meteen mijn intenties zijn, maar oke."

Tss. Hij maakte het wel erg moeilijk voor Yael. Ze kon toch zeker niet zeggen dat hij met haar moest omgaan?! Misschien kon ze het beter subtiel zeggen, zonder meteen te zeggen dat ze zich heel wat vond. Nouja, dat vond ze natuurlijk niet, maar hij kon die indruk krijgen. 'Ik kan van mezelf zeggen dat ik enkele connecties heb,' probeerde ze serieus te zeggen, maar ze had haar zin nog niet eens afgemaakt en ze moest al lachen. Connecties. Pfft.

Alex lachte met haar mee. De manier waarop ze zich had uitgesproken deed hem denken aan zijn vader, die ook wereldwijd 'connecties' had. Dat was dus gewoon een andere manier om te zeggen dat je een hoge pief was.
"Dus met jou zit ik wel goed dan?" Lachte Alex. "Ik dacht wel al dat je daarbij hoorde. Zo zie je er wel uit." Hij had natuurlijk geprobeerd om het vriendelijk te laten klinken, want zo bedoelde hij het ook, maar op één of andere manier klonk het toch nog een beetje neerbuigend. Oeps. Nouja, de schoolbel was toch net gegaan dus kon hij er snel vandoor gaan. Alhoewel...
"Ik geloof dat ik biologie heb. Waar vind ik dat?"

Yael hoopte maar dat hij geen indruk van een weet ik veel wat van haar kreeg, ze probeerde niet eens haar best te doen om aardig te zijn. Het kwam gewoon vanzelf. Achja, hij had zelf bevestigd dat hij met haar wel goed zat. Als hij niet met haar om wou gaan had hij dat toch ook niet gezegd? De bel ging. Dat is waar ook. De lessen zouden beginnen. 'Ik geloof dat ik dat nu ook heb,' zei ze terwijl ze een verfrommeld blaadje uit haar tas trok. Ja, biologie. 'Loop maar mee,' zei ze met een glimlachje.

"Handig." Alex hing zijn tas op zijn andere schouder en volgde haar de gangen in. Hij viel blijkbaar wel op als nieuwe leerling, want er waren toch wel enkele nieuwsgierige ogen op hem gericht geweest. Of keken de meesten gewoon naar Yael? Eh.. Nou oke dan.